Gerhart Hauptmann
- Biografia
- Na ścieżkach Hauptmanna w Karkonoszach
- Twórczość
- Tkacze
- Historia powstawania dramatu
- Nędza tkaczy śląskich
- Dedykacja
- Dramat mas, nędzy i buntu
- Dramaturgia powstania
- Bieda
- Zakaz, prapremiera i pierwsze publiczne przedstawienie
- Ocenzurowani
- Masy na scenie
- Niekończąca się ballada
- Dlaczego "Tkacze"?
- Walka klas na scenie
- Festiwal teatralny w zagłębiu Ruhry w latach 1952 i 1963
- "Tkacze" sztuką historyczną?
- Powstanie
- Tkacze
- Gerhart i kobiety
- Wiesenstein
- Wokół Hanusi - obejrzyj po zamknięciu muzeum
- „Przyjaciel Muzeum”
- Konferencja naukowa "Gerhart Hauptmann - polskie konteksty" 2021
- Od „Wiesensteinu” do „Warszawianki” - projekt Kultura - Interwencje 2021
- PDWD "Warszawianka" - nasz apel do tych, którzy tu byli
- Polscy tłumacze Hauptmanna
- Projekt "Gerhart Hauptmann i Polacy 1945-1946"
- Wystawy wędrujące (czasowe)
- Hans Pleschinski u Gerharta Hauptmanna
- Projekt „Kultura w sieci" 2020
- Jubileusz 150-lecia urodzin G. Hauptmanna i 100-lecia Nagrody Nobla
Multimedia w Muzeum DGH
Oferty pracy w Muzeum
"Tkacze" Niekończąca się ballada. "Tkacze" w Düsseldorfie w 1947 roku


![]() |
W latach 1933-1945 "Tkacze" znikają ze scen niemieckich. W 1947 roku Teatr Miejski w Düsseldorfie jako pierwsza scena w zachodniej strefie okupacyjnej wystawia dramat. Reżyser Hans Schalla przedstawia sztukę jako niekończącą się balladę; rezygnuje z rekwizytów, charakteryzacji i kurtyny. Reżyser koncentruje się na głównym temacie (bieda). Sztuka zyskuje tym samym na aktualności i intensywności. Schalla kontynuuje drogę ku abstrakcji inscenizując w 1962 roku dramat dla teatru w Bochum (Ruhrfestspiele).