• Strona główna

Języki

  • Polski Polski
  • Deutsch Deutsch

Dom Gerharta Hauptmanna

  • Muzeum
    • Godziny otwarcia / cennik
    • Sklepik muzealny
    • Historia muzeum
    • Inne muzea Gerharta Hauptmanna
    • Struktura i pracownicy
    • Oferta
    • Oferta lekcji dla szkół
    • Rada Muzeum
    • Wyróżnienia i nagrody
    • Regulamin parkingu
    • Wirtualny spacer
  • Zapowiedzi imprez 2023
  • Kontakt

Gerhart Hauptmann

  • Biografia
    • Na ścieżkach Hauptmanna w Karkonoszach
    • Twórczość
      • Tkacze
        • Historia powstawania dramatu
        • Nędza tkaczy śląskich
        • Dedykacja
        • Dramat mas, nędzy i buntu
        • Dramaturgia powstania
        • Bieda
        • Zakaz, prapremiera i pierwsze publiczne przedstawienie
        • Ocenzurowani
        • Masy na scenie
        • Niekończąca się ballada
        • Dlaczego "Tkacze"?
        • Walka klas na scenie
        • Festiwal teatralny w zagłębiu Ruhry w latach 1952 i 1963
        • "Tkacze" sztuką historyczną?
        • Powstanie
    • Gerhart i kobiety
  • Wiesenstein
  • Wokół Hanusi - obejrzyj po zamknięciu muzeum
  • „Przyjaciel Muzeum”
  • Konferencja naukowa "Gerhart Hauptmann - polskie konteksty" 2021
  • Od „Wiesensteinu” do „Warszawianki” - projekt Kultura - Interwencje 2021
  • PDWD "Warszawianka" - nasz apel do tych, którzy tu byli
  • Polscy tłumacze Hauptmanna
  • Projekt "Gerhart Hauptmann i Polacy 1945-1946"
  • Wystawy wędrujące (czasowe)
  • Hans Pleschinski u Gerharta Hauptmanna
  • Projekt „Kultura w sieci" 2020
  • Jubileusz 150-lecia urodzin G. Hauptmanna i 100-lecia Nagrody Nobla

Multimedia w Muzeum DGH

  • Filmy
  • Galeria zdjeć

Oferty pracy w Muzeum

  • Ogłoszenia o naborze do pracy

Biuletyn Informacji Publicznej 

"Tkacze" Niekończąca się ballada. "Tkacze" w Düsseldorfie w 1947 roku

śr., 19/01/2011 - 12:23 |  admin

 

W latach 1933-1945 "Tkacze" znikają ze scen niemieckich. W 1947 roku Teatr Miejski w Düsseldorfie jako pierwsza scena w zachodniej strefie okupacyjnej wystawia dramat. Reżyser Hans Schalla przedstawia sztukę jako niekończącą się balladę; rezygnuje z rekwizytów, charakteryzacji i kurtyny. Reżyser koncentruje się na głównym temacie (bieda). Sztuka zyskuje tym samym na aktualności i intensywności. Schalla kontynuuje drogę ku abstrakcji inscenizując w 1962 roku dramat dla teatru w Bochum (Ruhrfestspiele).

fotografie: 

Strona startowa | Kontakt | Cennik | Logowanie
Strony Internetowe PiotrPikul.pl